- سپنجی سرای (سِ پَ سَ)
کنایه از دنیا. (غیاث) (آنندراج) :
ترا شهریارا جزاین است جای
نماند کس اندر سپنجی سرای.
فردوسی.
چو این چار گوهر بجای آمدند
زبهر سپنجی سرای آمدند.
فردوسی.
رها کن ز چنگ این سپنجی سرای
که پرمایه تر زین ترا هست جای.
فردوسی.
اگرچند بسیار مانی بجای
هم آخر سر آید سپنجی سرای.
اسدی.
رجوع به سپنج و سپنجی شود.
، کلبۀ فالیزبانان و دشتبانان که بسیارسست و بی ثبات باشد چرا که سه پنج کنایه از سه پنج روز که مدت قلیل است. (غیاث). رجوع به سپنج و سپنجی شود
ترا شهریارا جزاین است جای
نماند کس اندر سپنجی سرای.
فردوسی.
چو این چار گوهر بجای آمدند
زبهر سپنجی سرای آمدند.
فردوسی.
رها کن ز چنگ این سپنجی سرای
که پرمایه تر زین ترا هست جای.
فردوسی.
اگرچند بسیار مانی بجای
هم آخر سر آید سپنجی سرای.
اسدی.
رجوع به سپنج و سپنجی شود.
، کلبۀ فالیزبانان و دشتبانان که بسیارسست و بی ثبات باشد چرا که سه پنج کنایه از سه پنج روز که مدت قلیل است. (غیاث). رجوع به سپنج و سپنجی شود
